Na czym polega spacer równoległy z psem?

Spacer równoległy to metoda pracy nad psimi relacjami. Jest w założeniu dość prosta, a korzyści z niej płynące – ogromne. Na czym polega spacer równoległy z psem? Jakim zwierzętom pomaga i jak go zorganizować?

Farsa jest psem, który z powodu przykrych doświadczeń z podbiegaczami reaguje lękowo na inne psy. Nasz problem to głównie odstraszające szczekanie podczas mijanek. Im mniej przestrzeni i dróg ucieczki, tym trudniej nam bezkolizyjnie spotykać innych psiarzy. Pracujemy nad tym od dawna i do tej pory skutki były dość mierne. Odkryłam jednak (oprócz olejku CBD, który trochę wycisza emocje Łaciatej, również na spacerach) spacery równoległe. Byłyśmy dopiero na dwóch, a już teraz widzę pierwsze efekty. Łatwiej mi skupić na sobie uwagę Farsy. Nawet kiedy zdąży wejść w wysokie emocje i parę sekund pokrzyczeć, to znacznie szybciej się uspokaja.

Co to jest spacer równoległy?

Spacer równoległy to zorganizowane spotkanie, na którym opiekunowie prowadzą psy na smyczach tak, aby szły w pobliżu siebie, ale docelowo potrafiły rezygnować z interakcji ze sobą i „zajmować się swoimi sprawami”. Coraz więcej specjalistek i specjalistów szkoleniowych poleca taką formę treningu dla wszystkich psów, które mają problemy w relacjach z pobratymcami. Spacer równoległy ma stanowić okazję do pokazania zwierzęciu, że inny czworonóg w pobliżu nie musi wiązać się z nadmierną ekscytacją ani walką o przetrwanie.

Spacer równoległy – dla kogo?

Spacer równoległy to metoda pracy, która sprawdza się w bardzo zróżnicowanych przypadkach. Jakim psom może pomóc spacerowanie równoległe?

• psom, które na widok innych psów szczekają, próbują uciekać, kładą się brzuchem na ziemi, trzęsą się, napinają mięśnie, reagują agresją, nawet jeśli „oponent” jest daleko – dla takich zwierzaków obecność innego czworonoga oznacza powód do strachu
• psom, które natarczywie chcą wchodzić w interakcję z każdym napotkanym psem – nadmierna ekscytacja innymi psami, również ta „pozytywna”, nie jest dobra; wiele zwierzaków całkowicie „wyłącza mózg” i zapomina o swoim opiekunie podczas mijanek z innymi; za wszelką cenę chce wejść z nimi w fizyczny kontakt
• psom, które mają braki socjalizacyjne i problemy w komunikacji z innymi psami – dla takich psów wartością w spacerach równoległych jest możliwość poobserwowania innych zwierząt, ich mowy ciała, szerokiej gamy sygnałów, których same będą się uczyć i poszerzać w ten sposób swoje kompetencje społeczne

Jakie psy mogą wspólne spacerować równolegle?

W idealnym scenariuszu w spacerze równoległym bierze udział pies problemowy (reagujący na pobratymców lękiem lub ekscytacją) oraz „psi profesor”, który pokazuje towarzyszowi, że można wspólnie eksplorować teren bez zbędnych emocji, z wzajemną ignorancją lub wspólnym węszeniem. My jednak spotkałyśmy się pierwszy raz z suczką, która podobnie jak Farsa, reagowała na psiaki lękowo (kładąc się na ziemi) i oba spotkania wypaliły. Myślę, że kluczowe jest, żeby psy stanowiły dla siebie wzajemnie wyzwanie, któremu są w stanie podołać. „Psi profesor” jest niezwykle pomocny, szczególnie gdy zaczynacie swoją przygodę z takimi treningami. Znając jednak swojego czworołapa, znasz też jego możliwości i może się okazać, że jeśli jego problemy nie są skrajnie duże (np. bezpardonowe rzucanie się do ataku na psa, od razu), to towarzysz z podobnym progiem reakcji okaże się dla was dobry. Farsa nawiązała niejedną udaną relację z innym lękowym psem. 😉 Zawsze mówię: psy mogą być trudne, ważne, żeby człowieki ogarniały.

Jak powinien wyglądać spacer równoległy?

Jeśli chodzi o spacer równoległy w praktyce, trzeba pamiętać o kilku rzeczach:

• stopniowo zbliżaj się z boku do psa, który jest już w trybie spacerowym
• idźcie żwawo, nie zatrzymujcie się zbyt często, jeśli nie jest to konieczne
• zacznijcie spacerować w dużej odległości (u nas było to na początku nawet kilkanaście metrów 😉 ), która pozwoli obu psom we właściwym dla nich tempie oswajać się z obecnością tego drugiego
• odległości zmniejszajcie dopiero, gdy będziecie mieć pewność, że bieżący dystans jest dla obu psów całkowicie bezpieczny
• jeśli widzisz, że dla któregoś z psów bieżąca odległość jest za mała i go stresuje, to zwiększ ją na powrót do „bezpiecznej”

• nie dopuszczaj od razu do przywitania psów – celem spaceru równoległego jest pokazać zwierzętom, że ich wzajemna obecność może być nieistotnym tłem, a nie celem przechadzki 😉 na początku możesz umawiać się wyłącznie na spacery bezkontaktowe
• używaj przysmaków i zabawek tylko wtedy, gdy psy są w odległości od siebie – w przeciwnym razie mogą wywołać walkę o zasoby
• nagradzaj psa, gdy jest spokojny, wysyła sygnały uspokajające drugiemu psu i podejmuje samodzielną rezygnację na rzecz koncentracji na tobie i/lub środowisku
• kończ spacer równoległy w momencie, gdy pies jest spokojny
• nie eksploatuj psa spacerem równoległym do utraty tchu – w zależności od psa dobrze zacząć od krótkich okresów (nawet 15 minut); nie kończcie, gdy jest już bardzo zmęczony, bo będzie mu się trudno na tobie skoncentrować

Jak i kiedy zwiększać poziomy trudności?

Na kolejnych etapach można nie tylko zmniejszać odległości, ale też dopuścić, aby psy szły koło siebie, a nawet spokojnie się obwąchały. Pamiętaj jednak, żeby nie stawiać poprzeczki wyżej zbyt szybko. Sukcesy mogą być dla nas tak ekscytujące, że od razu będziemy na ich fali chcieć więcej. Lepiej jednak zakończyć spacer równoległy z jednym małym zwycięstwem niż zaryzykować, że pies poradzi sobie z czymś trudniejszym, gdy nie będzie na to gotów. Odrób lekcje z psiej mowy ciała, abyś wiedział/a, kiedy jest dobry moment na podwyższanie poziomu trudności. Jeśli nie masz co do takich rzeczy pewności, spróbuj treningu pod okiem specjalisty.

Gdzie znaleźć partnerów do spacerów równoległych?

My odnalazłyśmy nasze towarzyszki spacerowe (i kandydatów na kolejne spotkania, z innymi psiakami) na grupie Spacery równoległe Wrocław. Polecam poszukiwania internetowe. Obawiasz się, że pierwszy spacer równoległy będzie dla was dużym wyzwaniem? Zapytaj o możliwość takiej formy treningu trenera / behawiorystę w swojej okolicy.